Proces poszlakowy

Powieść autorstwa Barbary Gordon, jednej z najbardziej poczytnych autorek w czasach PRL. Książka jest przykładem "kryminału milicyjnego" - gatunku literatury popularnej, który wykształcił się w tamtym okresie.
Publikacja będzie bez wątpienia interesująca dla miłośników nietuzinkowych kierunków literackich. Powieści milicyjne doskonale oddają nastroje czasów PRL, zwłaszcza, że opisywane w nich śledztwa prowadzą zwykle oficerowie milicji.

Zbrodnia i rzeczywistość PRL-u. Sala rozpraw i kara. Alibi? Warto je mieć, kiedy człowiek staje się podejrzanym.
Imieninowa uroczystość, pełno gości, każdy mógł zabić. Tym bardziej, że nikt do końca nie potrafi wyjaśnić swojej sytuacji. W końcu postawiono zarzuty. Ale tylko jednej osobie...
Czyżby wiadomo było, kto dopuścił się zbrodni? Długi proces poszlakowy, im więcej szczegółów, tym więcej niewiadomych.
Wydaje się, że tylko prokurator poskładał tę historię w całość i zna prawdę. A może jednak się myli?

Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.


Barbara Gordon, a właściwie Larysa Zajączkowska-Mitznerowa to polska pisarka powieści kryminalnych urodzona w Kijowie. Pisała również pod pseudonimami Maria Trzcińska, Elżbieta Piotrowska. W latach 40. XX wieku pracowała m.in. w redakcjach „Życia Warszawy", „Robotnika". rnrnPod pseudonimem Barbara Gordon zaczęła pisać w 1956 roku. Debiutowała natomiast powieścią „Ulica Bliska" w 1958 roku. Jest autorką takich powieści jak „Adresat nieznany", „Błąd porucznika Kwaśniaka", „Czy pan istnieje panie mecenasie?", „Nieuchwytny", „Ulica Bliska". Łącznie autorka napisała ok. 24 książek, w tym również tomiki poetyckie.