Balkon

Kochani!
Jestem Wam winien przeprosiny. Bez uzgodnienia z Wami stałem się uczestnikiem Waszych kolacji. Nie zapraszaliście mnie, ale ja i tak siedziałem codziennie przy Waszym stole, na tym miejscu wigilijnym przeznaczonym dla gościa.Ściana bluszczu umożliwiała mi zachowanie anonimowości. Dzięki Waszym rodzinnym problemom mogłem poznać współczesny świat. Ten świat, który jest z pozoru zupełnie inny od mojego. Dzięki Wam zastanawiałem się, czy mądrość starożytnych, doświadczenie starców mogą jeszcze wskazywać komukolwiek drogę w życiu. Przecież współczesny człowiek ma inne problemy, obawia się
rzeczy nieznanych starożytnym: globalizacji, rzeczywistości wirtualnej, dziury ozonowej. W średniowieczu bał się prochu, w XIX wieku – automobilu, w XX wieku – areoplanu… Dopóki jednak będzie istniał nasz świat, w centrum pozostanie człowiek, z jego lękiem, wadami i zaletami. Nie lekceważcie więc wiedzy ludzi starych płynącej z doświadczenia życiowego. Starałem się zrozumieć współczesny świat razem z Wami. Wskazać Wam drogę w rozwiązywaniu Waszych problemów. Cieszyłem się Waszymi sukcesami, płakałem nad Waszymi potknięciami. Nie byliście celem mojego życia, ale byliście dla mnie nagrodą. Nagrodą w ostatnich latach. Byliście namacalną namiastką mojej działalności.

Czytajcie i rozważajcie. Czerpcie ze źródeł mądrości minionych cywilizacji, innych kultur i wyznań.
„Maksymy mędrców i świętych szanują bogowie, a demony są im posłuszne”.
Dziękuję Wam za wszystko. I przepraszam.