Ebru Kılıç

Paskalya Adası sakinleri gibi Sümerler de toplumlarının çevreye etkisini azaltmak amacıyla toplumda reforma gitmeyi başaramamışlardı.146 Tam tersine özellikle Akad İmparatorluğu (MÖ yaklaşık 2350-2150) ve MÖ 2000’de yıkılan Üçüncü Ur Hanedanlığı’nın can çekiştiği dönemde üretimi artırmaya çalışmışlardı.
Kısa ömürlü Ur imparatorluğu Paskalya Adası’nda tanık olduğumuz davranış biçimini gösterir: kökleşmiş inançlara ve pratiklere sadık kalmak, bugünün bedelini geleceğin payından ödemek, doğal sermayenin son rezervlerini pervasız bir zenginlik ve gösteriş âlemine harcamak. Kanallar uzatılıyor, nadas süreleri kısaltılıyor, üretim artırılıyor, ekonomik fazla devasa inşa projelerini desteklemek için Ur’da toplanıyordu. Sonuç, birkaç kuşak boyunca yöneticilerin bolluk içinde yüzmesi, ardından güney Mezopotamya’nın bir daha hiç kendine gelemediği bir çöküş yaşaması oldu.147
MÖ 2000’de vakanüvisler dünyanın “beyaza döndüğü”nü yazıyorlardı.148 Arpa dahil hiçbir ürün tutmuyordu. Hasat normalde olduğunun üçte birine düşmüştü.