Karl Marx

Sermaye, birikmiş "emek"tir. Emek teorisini, bir metada içerilen emek gücü olarak kavramsallaştırabiliriz. Kapitalist üretimde sadece belirli bir zamana ücret ödenir. Bu, emek gücünün geçim araçlarını üretmek için gereklidir. Ancak bir de ödenmemiş zaman vardır. Bu ödenmemiş zaman kapitalist için "artık-değer"dir. Kapitalist asıl bundan kar yapar ve böylece sermaye birikmiş emek miktarından oluşarak tarihsel ve toplumsal formasyonda kapitalist üretimin devindirici gücü halinde - süreçte yer alır. Bu süreç aynı zamanda "metanın değerini belirleyen nedir?" sorusunun da cevabıdır

Üretim güçleri kavramı, maddi üretici güçleri (makineler, gereçler, bilim vb. içinde olduğu üretim teknikleri) ve insani üretici güçler, yani emek gücünü bir arada ifade eder

Üretim ilişkileri maddi üretici güçler (sermaye) ile emek gücünü bağıntılandırırlar

Emek gücünün bir meta olarak var olması için, diğer tüm metalar gibi sahibinden bağımsız bir durumda bulunması gerekir. Keza bir önceki üretim sisteminden (feodalizm) farklı olarak emek gücü sahibi, üretim araçlarından mahrum olmalıdır. Emek gücü (mülkiyet biçimi), diğer tüm metalarda olduğu gibi, üretilmesi için gerekli emek miktarına eşittir.
Kapitalist üretim ilişkisinin yeniden üretimi metaların maddi üretiminden daha önemlidir. Bu üretim sisteminde işçi kapitaliste başvurmak zorunda kalır. Çünkü emeğin nesnel koşulları (üretim araçları) ile emeğin öznel koşulları (geçim araçları) işçinin karşısına sermaye olarak dikilirler ve bu koşullar emek gücünün alıcısı tarafından tekelleştirilmişlerdir. Kapitalist üretim ilişkisinin yeniden üretimini Marks P.M.P (para -meta - para) süreci olarak belirtir. Emek kendi üretim koşullarını sermaye olarak üretirken, sermaye de emeği, sermaye cinsinden ifade edilen haliyle, ücretli biçimde üretir.

"Herkesten yeteneğine göre, herkese gereksinmesine göre" prensibinin komünist toplumun sloganı olması gerektiğini beyan eder.

1884'te Britanya'nın ilk sosyalist partisine, Sosyal Demokrat Federasyon, üye oldu,

1885 yılında Britanya`da Sosyalist Birlik`in kurucusu oldu. Bu Birliğe anarşistler de büyük gruplar halinde katıldı, fakat bu birliğin sonu oldu ve 1889 yılında Birlik dağıldı.

Şimdiye kadarki bütün toplumların tarihi, sınıf savaşımları tarihidir.”

ezilen insanın içli ezgisini, kalpsiz bir dünyanın sıcaklığını, manevi olanın dışlandığı toplumsal koşulların maneviyatını oluşturuyor. Din, halkın afyonunu oluşturuyor.

tarihsel materyalizm görüşüne adar. Bu görüşün temel savı "İnsanların varlığını belirleyen onların bilinci değil, tersine onların bilincini belirleyen onların toplumsal varlığıdır