Смағұл Елубай

тірлікте шын жауыңды танып, көзбен көрудің өзі олжа ғой!

Адамды құтқаратын адамға деген аяушылық!» — дейді іштен бір айқай

1
Тойға санаулы күн қалғанда құрбан айт басталды. Жұрт елең-алаңнан тұрып, қорадағы малдан соярлық бір-бір жандықтарын ұстап байлады.
- Айт құтты болсын!
- Айтқаның келсін!
Бүгін барлық үйдің есігі ашық. Пейілдері кең. Дастарқандары жаюлы. Осыдан үш күн ұдай жиылмайды ол дастарқан. Үш күн ұдай айттап қыдырушылар да толастамайды. Есігіңді кім ашса — сол қонағың. Бүгіндері жұрт ең таза киімдерін киеді. Кебеже, теңдер ашылып, дүние-мүлік, киім-кешек, кездеме маталар көрнекке ілінеді. Үй іші бай қызының жасауындай саусап жайнайды. Ата-ананың да қабағы ашық. Жастардың күні-түн ауыл, ел аралап, сауық-сайран жасауына тарлык жасамайды. Түске таман Жем жақтан құйында-құйын шауып болыстық кеңес ағасының шабарманы келді. Аты ақ тер, көк тер, тура Шәрі

Шеге түк естігісі келмей, көрпемен басын қымтап алды. Бірақ дастарқан басындағы керіс үдемесе толастар емес.

...Қаратаудың басынан көш келеді,

Көшкен сайын бір тайлақ бос келеді...

("Елім-ай")

ыртты. Ет піскенше ауыл азаматтары үйлерді жығуға кірісті

Бәйшікеш Әзберген Мұсаұлы