Rasûlullah (s.a.v) birgün Uhud şehîdlerine uğradı ve:
“-Onların (îman ve sadâkatlerine) şehâdet ederim.” buyurdu.
Ebû Bekir (r.a):
“-Ey Allah’ın Rasûlü, biz onların kardeşleri değil miyiz? Onlar nasıl müslüman oldularsa biz de öyle müslüman olduk, onların cihâd ettiği gibi biz de cihâd ettik!” dedi.
Rasûl-i Ekrem Efendimiz şu cevâbı verdi:
“-Evet, (söylediğiniz husûslar doğru), ancak benden sonra ne gibi bid’atler çıkaracağınızı bilemiyorum.”
Hz. Ebû Bekir (r.a) ağladı, ağladı ve:
“-Yani biz Siz’den sonraya mı kalacağız yâ Rasûlallah?” (diye kederlendi). (Muvatta’, Cihâd, 32)
Çünkü Hz. Ebû Bekir (r.a)’in en büyük korkusu Rasûlullah (s.a.v)’den ayrı kalmaktı.