Pod znakiem Saturna

nie wieszczył katastrofy. W jego pracach nie ma wizji Sądu Ostatecznego, zagłady cywilizacji ani nieuniknionej inwazji barbarzyńców

Nie stworzył niczego, co można by nazwać juweniliami – w jego pismach od samego początku brzmiał elegancki, precyzyjny głos

Z czasem coraz rzadziej wyruszał na demaskatorskie bitwy, które wymagały gotowości do oburzania się na głupotę, ciemnotę i hipokryzję. Wolał raczej doceniać różne zjawiska i dzielić się własnymi pasjami. Był taksonomistą radości i nieskrępowanej gry