Anne baba, ciddi ve samimi olarak çocuğun terbiyesine eğilmelidir. Maalesef bazen esnaf için şeker çuvalı, fabrikatör için makinelerin dişlileri, bürokrat için makamı, çocuğundan daha önemlidir. Annenin mutfak yorgunluğu, babanın iş hırçınlığı arasında çocuk, sanki bir baş ağrısıdır. "Şimdi vaktim yok; ileride ilgilenirim" diyen ana babalar, büyük hata işliyorlar. Bugün çocuk, kendiliğinden gelip boynunuza sarıldığında ilgilenmezseniz, yarın arkasından koşarsınız, ama yetişemezsiniz. Çocuğun sırtını giydirmek, karnını doyurmak, ana baba için çoğu defa yeterli gelmektedir. Bu durumda, Salzman, şu sözüyle haklı oluyor galiba: "Çocuktaki her hatanın müsebbibi, muhakkak ki ya ana ya baba, yahut her ikisidir." Çoğu zaman insanlar, sevabı evlerinin dışında ararlar, Halbuki bir kişinin çocuklarıyla meşgul olması, onlara zaman ayırması, sevapların en büyüğüdür.
