Катяның өзі жоқ, көз алдында оның бейнесі, көңілімен қалаған, қиялындағы бейнесі, ойлап тұрса, қылығымен де, қызығымен де ол шіркін мұның көксеген арманына қиянат жасамаған екен, күн өткен сайын сағыныштан сарғайып, Митя қайда қараса да қарсы алдынан Катя шыға келетіндей көрінді.