Gastvrijheid

In een mix van reisverhalen, herinneringen, observaties en verbeelding gaat Chris Keulemans op zoek naar de kunst van de gastvrijheid.

Gastvrijheid is net zo belangrijk voor ons bestaan als lucht en water. Op reis komen we om als er geen deur voor ons opengaat. Zonder bezoek te ontvangen drogen we uit.
In het jaar dat de gastvrijheid stilvalt denkt Chris Keulemans terug aan warme avonden in Beirut en Sarajevo, fabelachtige diners in Triëst en Berlijn, logeren op een kerkhof in Tunis, dat ene café waar nog licht brandde op de avond na 9/11, ontmoetingen met Salman Rushdie, Chimamanda Ngozie Adichie en Henk-voor-alle-vrouwen-een-geschenk. Thuis in Amsterdam-Noord streelt hij de donkergelakte planken van de grote eettafel. Komen ze terug, zijn gasten?
In een mix van reisverhalen, herinneringen, observaties en verbeelding gaat Keulemans op zoek naar de kunst van de gastvrijheid. Waarom is die warmer op plekken waar minder is? Waar woont het echtpaar dat een maaltijd neerzet voor de moordenaar van hun zoon? Hoe word je vrienden met een hotelkamer? Wat zeggen gast en gastvrouw nooit tegen elkaar?

'Tegen een decor van oorlog en sociaal onrecht herinnert Chris Keulemans ons in prachtig met elkaar vervlochten verhalen aan de schoonheid van onze menselijkheid. “Gastvrijheid” is een indrukwekkend en ontroerend boek.' KARIN AMATMOEKRIM

'Chris Keulemans kijkt terug en fileert de tijd. Scherp en humaan noteert hij zijn herinneringen in een prachtige, rake stijl. Een oorlog laait weer op, een fatwa krijgt contouren en de lafheid komt in beeld — maar bovenal de vriendschap en het verlangen naar hoop. En dan denkt de schrijver ook nog eens helder na in mooie kleine essays en reisverhalen. Wat een aanstekelijk proza! “Gastvrijheid” las ik met een zucht van bewondering en herkenning.' ADRIAAN VAN DIS

Chris Keulemans (Tunis, 1960) verhuisde dertig keer en gelooft dat er over de hele wereld evenveel gastvrijheid wordt gegeven als ontvangen. Hij reisde voor werk en vriendschap naar plekken als Ambon en Rojava, Newark en Ramallah. In Amsterdam leidde hij drie cultuurcentra: De Verloren Tijd/Perdu, de Balie en de Tolhuistuin. Hij schrijft reportages en essays voor de Groene Amsterdammer, Byline Times en Kosovo 2.0. Sinds zijn debuut over het leven van een amateurkeeper, Overal om me heen is ruimte (1992), publiceerde hij nog zeven boeken; het laatste ging over Srebrenica 25 jaar na de val. Als adviseur van Trans Europe Halles begeleidt hij jonge cultuurcentra van Lissabon tot Baku. Thuis in Amsterdam-Noord maakt hij actief deel uit van Verdedig Noord, de beweging tegen de gentrificatie van zijn stadsdeel.