Bütün Şiirleri 2

Kimsenin dili kimseyi küçük düşürmez

Yaşlı adam, yaşlı çocuk, yaşlı kız

Savaşın sağladığı eşitlik!

22/ “Ne kadar açığım yaralanmaya”

Ne kadar benziyorsun bana.

7/ Her şeyi tüketiyorum yazarak

Acımı bile...

9/”Geçmiş güzel günlerin

Kederliyken anımsanmasından

Daha büyük mutsuzluk yoktur.”*

“gücenik elbette tanır güceniği, canına yapışmış durgunluktan.”

“Gücenik güceniği saçının telinden tanır” demiştim, gözlerimi usulca indirerek suskunluğuna

Herkes ölçülü bir incelikle birbirine elini uzatıyor, ama kimsenin eli kimseye değmiyordu. Dokunmak nesnesiz bir duyguydu, insanın gövdesinde taşa kesilen. Küçük adamların büyük yalnızlığı doldurmuştu dünyayı.

Gökyüzünü çarşılarda yitiren insanlar, odalarında yanan ışıklara bakarak niyet tutuyorlardı

İnsanların mutsuzluğu üzerine düşünmeye başlamıştım. En büyük aptallıkları bile gülerek karşılıyordum