Sus Kalbim

Küçük penceremden tüm bunları düşünürken ömrümden yediğim yirmi beş yılımı ve onları takip eden yüz yılları, onların ardından gelecek ömürleri unuttum.

Bütün varlığım senin kırık bir imajın olana kadar seni sevdim

Orada kalıpsız giysilerin dokunuşunu hissettim ve görünmez olanın dehşetiyle titredim

Bir zaman geldi ki su üzerinde sürüklenmekten yoruldum ve şöyle dedim:

Ben doğduğum şehrin limanına düşüncelerimin boş gemisiyle döneceğim

Sus kalbim sus, şafağa kadar sessiz kal

Sus çünkü evren ölü şeylerin kokusuyla dolup taşıyor senin canlı nefesini soluyamaz

Karın altından başını kaldıran zambağı gördüm

Bütün varlığım senin kırık bir imajın olana kadar seni sevdim

Sus çünkü evren ölü şeylerin kokusuyla dolup taşıyor senin canlı nefesini soluyamaz

Çünkü ben sabah vakti şarkı söyleyerek kanatlanan kuşların sonra şarkıyı ağıta dönüştürdüğünü gördüm

Barış seninle olsun, kendin göz yaşı içinde yüzerken, sevgiyle barışı taşıyan kalp

Barış seninle olsun, kendin acı ekmeğinden yerken barışı çağıran dudaklar