Theodoor van Onderwaarden heeft net zijn studie afgerond. Zijn oom raadt hem aan om, alvorens aan de slag te gaan als advocaat, een tijdlang “de wijde wereld” te verkennen. Theodoor moet een man worden. Hij begint een relatie met de demi-mondaine Tonia. Maar als hij de flirt zelf steeds serieuzer neemt en zich voorneemt om met Tonia te trouwen, komt zijn omgeving in opstand.
Emants werkte meer dan 3 jaar aan deze, zijn dikste roman, met de ondertitel “De maatschappelijke inwijding van een pas afgestudeerd jurist in Den Haag rond 1900”. Met veel levendige dialogen schetst Emants een maatschappelijk milieu dat zich onherroepelijk sluit als één van hen een onaanvaardbare faux-pas begaat. En in zijn beschrijving van de relatie tussen Theodoor en Tonia, met alle uitdagingen en jaloezie, benadert Emants de subtiliteit van Marcel Prousts “Een liefde van Swann”.
Marcellus Emants (1848–1923) was een Nederlandse schrijver. Zijn bekendste roman, “Een nagelaten bekentenis”, is sinds verschijning in 1894 doorlopend in druk geweest en werd in alle grote Europese talen vertaald. Hij kon het goed vinden met de Tachtigers, maar maakte bezwaar tegen hun bloemrijke stijl van schrijven: zelf hield hij het liever sober en realistisch. Hij was een naturalist, met veel oog voor sprekende details en de donkere kanten van het leven.
