Źródłem pięciu zamieszczonych w książce historii — obok których pojawia się odautorskie posłowie — są sprawozdania sądowe dotyczące głównie procesów z lat 30. XX wieku. Autorka rezygnuje jednak z formalnej narracji na rzecz subiektywnych zapisów dotyczących psychiki człowieka, predyspozycji popychających do popełnienia zbrodni, charakterystycznej sztuczności, która ma towarzyszyć procesom sądowym. Niektóre z opisanych zbrodni stały się wyjątkowo nagłośnionymi historiami II Rzeczypospolitej — należały do nich m.in. sprawa Rity Gorgonowej, poszlakowo skazanej za zabójstwo córki kochanka, czy proces o zamordowanie młodej tancerki rewiowej Igi Korczyńskiej.
Pisarka, tłumaczka, publicystka, propagatorka działań na rzecz kontroli urodzeń, powszechności, edukacji seksualnej i antykoncepcji. W swej twórczości nie stroniła od tematów związanych z seksualnością, co naraziło ją na ataki ze strony środowisk prawicowych oraz niektórych pisarzy. Podczas wojny współpracowała z AK, w latach 50. została radną miasta Warszawy. W 1962 roku wyjechała z kraju: najpierw do Szwajcarii, następnie do Francji, gdzie mieszkała już do końca swego życia. W 1992 roku opublikowała swoją ostatnią, a zarazem najbardziej popularną, książkę — „Wyznania gorszycielki".
