7/24 Annelik

Anne bir insandır ve yorulur da, öfkelenir de, pek çok yetersizliği, beceriksizliği vardır, öğrenmesi gerekir, desteğe ihtiyaç duyar, çaresizliğe düşer.

Elbette çocukların ucuz bir emek, satılacak bir nesne, savaşacak asker, yaşlılık dönemi için bakıcı olarak algılandığı bir dünyada “niye çocuk sahibi olmak istiyoruz?” sorusunun üstünde durmaya değer bir anlamı yoktur.

Bize göre çocuklar yetiştirilirken, ebeveynlerin, insanın ancak özel hayatında oluşturduklarıyla mutlu olabileceğini, sağlıklı çocuklar yetiştirebilmenin koşulunun sevgi olduğunu, onsuz yaşanamayacağını anlamış insanlar olmaları gerekir. Elbette mutlu olmanın başarılı olmakla, yüksek statüyle mümkün olduğuna inanan ebeveynler de vardır ama bu ebeveynler yarışçı yetiştirir.

Bir çocuğun hata yapmasına ve hatalarından öğrenmesine izin verilmesi gerekir; aksi takdirde deneme cesareti oluşmaz. Devamlı müdahale edilen ve yönetilen çocuklar yaşayarak, deneyerek öğrenme imkânı ellerinden alındığı için, ruhen bir türlü büyüyemezler ve hayatları boyunca kendilerini idare edecek insanlar ararlar.

Kadının iktidar düşkünlüğünde, her durumda erkek çocuk zarar görür. Kız çocuksa ilerde eşi üzerinde iktidar kurmaya çalışacaktır

Çocuğu anlayacak ve ona ihtiyacı olan ruhsal yatırımı yapabilecek, ortaya çıkan sorunları karşılayabilecek bir ruhsal kapasitesi kalmamış olan aile büyükleri, çocukla ancak onun hemen her istediğini yapmaya çalışarak ilişki kurabilirler. Bunun sevgi olmadığı, çocuğu büyütecek bir ilişki zemini sağlamadığı, tersine, çocuğu çocuk bırakmaktan başka bir işe yaramayacağı çok açıktır.

Bu bakımdan “aşk çocukları” daha şanslıdır.

Koşullar değiştiği için oluşan farklara ayrımcılık denemez, bunlar hayatın getirdiği zorunlu yaşantılardır. Sadece, ebeveynin sevme kapasitesini belirleyen koşullar farklılık göstermiştir.

Annenin erkek çocuğa büyük bir düşkünlük göstermesi ve ne yapsa ondan memnun olması da mümkündür. Bu durumda erkek çocuk büyümez. Ne olursa olsun kendinden memnun, megaloman, bencil, işbirliği yapamayan, çevresiyle uyumsuz bir çocuk olarak kalır.

Anne, özellikle çocuklarıyla ilişkisinde nefsiyle, ihtiyaçlarıyla genel olarak mücadele içinde olması gereken kişidir.