Na de publicatie van zijn alom bejubelde romans De eeuwige jachtvelden en De vaders van de gedachte verdween Nanne Tepper geruime tijd van het literaire toneel. Maar stilzitten deed hij niet. Hij bleef schrijven, in literaire tijdschriften, in kranten, en altijd was daar die dwingende behoefte om de boel eens recht te zetten. Alle hier gebundelde stukken ontstonden naar aanleiding van een uitnodiging of een woedeuitbarsting. Het is vurig, dwingend proza, niet geschreven uit liefde voor het leven, maar uit liefde voor de letteren.
