Al in 1940 schreef en verspreidde de Limburgse onderwijzer Fons Mertens anti-Duitse pamfletten. Aanvankelijk in de omgeving van zijn woonplaats Nunhem, later door heel Limburg. Toen de Duitsers hem op het spoor kwamen verhuisde hij naar Sevenum. Daar raakte hij betrokken bij de zorg voor de honderden onderduikers in het dorp. Hij ontkwam verschillende malen ternauwernood aan Duitse gevangenschap. Uiteindelijk moest hij zelf ook onderduiken.
Mertens vond niet dat hij met zijn verzetswerk iets bijzonders deed. Zijn verhalen hebben een verhelderende directheid. Door talloze details geven ze een levendig beeld van de alledaagse praktijk van het verzet in de besloten rooms-katholieke dorpsgemeenschappen van Noord— en Midden-Limburg.
