İstemenin Esrarı

mı ulaşmak istiyorsunuz? Bir duanız mı var? Bir ailenin, malın, makamın, işin, sanatın emanetini mi omuzlamak istiyorsunuz? Öyleyse önce o emanetin ehli olma mücadelesi verin. Geliştirdiğiniz yeteneklerinizle onu kuşatın ve onu elde etmeye en layık kişi olma gayretini gösterin. Duaların en büyük makbuliyet sırlarından birisi budur.

Bir besteyi tek başınıza seslendirmeniz nerede; ünlülerden oluşan bir koroyla birlikte okumanız nerede! Tek başına bir ağustosböceğinin gönderdiği selam nerede! Gürleyen gökle, çağlayan denizle, savrulan fırtınayla ve dönen galaksilerle bir gönülden selam göndermek nerede!

En güzel ölçü şu hadislerde saklıdır: “Kim inanan erkekler ve kadınlar için Allah’tan bağışlanma dilerse Allah onun için bütün inanan erkek ve kadınlar sayısınca sevap yazar.” “Allah’ın en çok sevdiği kulu, diğer kullarının iyiliğini isteyendir.”

Hayatta elbette rahmet hâkimdir; ama, merhametsizlere rahmet etmek, rahmete merhametsizlik etmektir. Peygamber aleyhisselamdan rivayet edildiği üzere, “Başkaları için afiyet (esenlik) dileyin ki, size de nasip olsun.”

İnsanlara gıyaplarında yaptığımız her dua, kârlı bir şirketten satın aldığımız hisse senetleridir.

Peygamberimizden şöyle rivayet edilmiştir: “Melekler, yaptıkları çalışmalardan hoşlandıkları için ilim öğrencilerinin önüne kanatlarını yere indirirler.”

Melekler iyi insanların gönüllü destekçileridir. İyiliğe yönelen her çalışmanın başarıya ulaşması için dua ederler.

Bir amaca ilerlemenin yolu karıncalar gibi o amaç uğrunda ısrarla, azimle ve tekrarla yılmadan devam etmektir. Zaman geçtikçe şeytan moral bozar ve ümitsizliği besler. “Olmayacak, boşuna uğraşıyorsun, enerjini heba ediyorsun.” telkinleriyle, âdeta bin dereden su getirerek insanı vazgeçirmeye çalışır. İnsan da bebeğini unutan anne-baba gibi, başka işlere, oyun ve oynaşlara kapılır ve duasını tekrarlamayı unutur. Yaptığı duanın rahmet ipinin ucunu elinden kaçırır.

İhtiyaç dili reddedilemez bir dildir. Yeryüzünün susuzluğu gökyüzünü titretebiliyorsa, dertli insanın uykusuzluğu evreni sarsar. Zira ihtiyaç dilini en hazin içtenlikle, en tatlı belagatle kullanabilen yegâne canlı insandır. Diz çöküp, boyun bükerek ağlayabilir: “Yardımına muhtacım; rahmetine, bağışlamana, sevgine, korumana ve dostluğuna muhtacım.” diyebilen, sadece insandır.

Ne istediğimizi tam bilmiyorsak, dilimiz isterken zihnimiz başka konularla meşgulse ya da kalbimiz aklımızın istediğiyle ilgilenmiyorsa zayıf bilinçle istiyoruzdur. Dilimizden çıkan başka, zihnimizden geçen başka oluyordur.