Ecce Homo Friedrich Nietzsche

Tanrı”, “ruhun ölmezliği”, “kurtuluş”, “öte dünya”, daha çocukken bile ne dikkatimi, ne de vaktimi verdiğim kavramlar hepsi, –belki de bunlar için yeterince çocuksu olmadım hiç?

Neden “günahkâr” olmam gerektiğini anlayamadım bir türlü. Bunun gibi, pişmanlık acısını tanımak için güvenilir bir ölçü yok elimde

Tanrı” kavramı, yaşama bir karşıt kavram olarak uydurulmuş,

Yaşamın en başta gelen içgüdülerini
küçümsemeyi öğretmeleri; bedeni haklamak için bir “ruh” bir “tin” uydurmaları; yaşamın
temel koşulunu, cinselliği ayıp bir şey olarak duymayı öğretmeleri; serpilip gelişmek için en

Benim üstinsanıma korkarım siz… şeytan derdiniz!

İyiler. –bir şey yaratamaz onlar, sonun başlangıcıdırlar hep–

Tanrının yedi günde bir aylaklığıdır şeytan, başkası değil…

Yaratacak ne kalırdı, tanrılar…
varolsaydı?

Pahalıya malolur ölümsüzlük: Karşılığı olarak
birçok kez ölür daha yaşarken insan.

O yalancı
kavramların, “ruh”, “tin” “özgür istem”, “tanrı” gibi, törede kullanılan kavramların anlamı,
insanlığı fizyolojik olarak yıkmak değil de nedir?