Yeddı gözәl

Yeddi min il sonra gәldi cahana,
Dünya tabe olar sonadәk ona.
Tünd-abı geyinmiş uca asiman
Onun xidmәtindә durmuş hәr zaman.
Şәrin әsli ilә fәri ki vardır,
Dörd xәlifә ona möhkәm divardır.
Odur işıq verәn bu tәbiәtә,
Afәrin, afәrin belә xilqәtә.
Yerlәrdә, göylәrdә hәr nә cisim var
Ondan hәr nәfәsdә bir kömәk alar.
Hәr şeyin hәyatı tәkcә ondandır,

Qoy salsın әsәrin gen dünyaya sәs,

Bu qara pәrdәdәn baxarsa hәr kәs,

Görünmәsin incә hilalın sәnin,

Bir әsәr versin ki, xәyalın sәnin,

Kәlam cadugәri sәnә vurulsun,

Sehrinin әsiri, dustağın olsun.

Ağlım şey kәsәli mәn sәhv etmәdim,

Sәnin dәrgahından kәnar getmәdim,

Qapıma yolladın nemәtimi sәn,

İstәmәmiş verdin qismәtimi sәn.

Oxudum, xәbәrdar oldum da, vardım,

Varlıqlar sirrini yer-yer axtardım.

Sәni tapan kimi yumdum kitabı,

Hamının sәnәdir gördüm xitabı.

Sәnsәn, hәr varlığın içindә sәnsәn,

Bütün canlılara hәyat verәnsәn.

Yetişir sayәndә çörәyә insan,

Sәn ucalt başımı, böyük Yaradan!

Әgәr eylәsәydi ulduz ömrü şad,

Onda hәr münәccim olub Keyqubad,

Sәadәt içindә sürәrdi dövran,

Kim var ulduzları tanıyanlardan

Qiyasla xәznәnә yol tapıb vara?

Doğulan sәn deyil, aciz bәndәdir,

Heçdir özgәlәri, qüdrәt sәndәdir.

Gündüzdәn qaranlıq gecәlәrәdәk –

Hәr şey rәhmәtinә möhtacdır gerçәk.

Bu dünya, dünyanı hәrlәdәn fәlәk

Hay çәkәr qapında hәr zaman qultәk.

Bütün varlıqları yaşadır hәyat,

Hәyat da sәninlә açır qol-qanad.