lanceringskoorts had hem weer in zijn greep. Een jaar geleden, toen hij het ruimtevaartprogramma de rug had toegekeerd, had hij gedacht dat hij dit alles achter zich had gelaten. Maar nu werd hij weer meegesleurd door de opwinding. De droom. Hij stelde zich voor hoe de astronauten in hun stoel plaatsnamen en de gordels omdeden, hoe ze het ruimteschip voelden trillen toen de druk in de tanks met vloeibare zuurstof en waterstof werd opgevoerd. Hij dacht aan hun claustrofobie toen ze het vizier van hun helm dichtdeden. Het gesis van de zuurstof. Het versnellen van hun hartslag.
‘We hebben SRB-ontsteking,’ zei de