Android ve İnsan

gün burada bahsetmek istediğim konu işte budur. Bugünün çocuklarına onların dünyaları, değer yargıları hakkındaki umudumu ve inancımı açıkça anlatmak istiyorum. Aynı şekilde, yanlış değer yargılarına, yanlış idollere karşı sergiledikleri vurdumduymazlıklarını

nesil kitap okumayacak kadar aptal, izlemeyecek kadar sabırsız ve bıkkın ve de hatırlamayacak kadar meşgul. Otoritelerin ortak sesi delikanlının üzerinde boşa harcanıyor; çünkü o isyan ediyor. Ancak isyanı teorik, ideolojik kaygılardan değil, sanrım katıksız bencillik diye adlandırabileceğimiz bir duygudan kaynaklanıyor. Ayrıca, eğer itaat etmezse başına geleceği otoriteler tarafından söylenen korkunç sonuçlarla ilgili kayıtsız bir düşüncesizlik durumu da söz konusu. Onu rüşvetle kandırmak da mümkün değil; çünkü istediği şeyi inşa ederek, çalarak ya da başka gizli saklı, dolambaçlı yollarla elde edebiliyor. Onun gözünü korkutamazsınız

imkânsızdır. Androidleştirme ilk önce itaat ister

Ancak bulduğu her fırsatta kuralları çiğneyen bir insanı androide dönüştürmek imkânsızdır.

onun yasaya saygısızlığı para ödememek için dört genci arabasının bagajında açık hava sinemasına sokmak olabilir. Yine de burada bir kanun çiğnenmektedir. Birinci suçun ardında politik, teorik bir anlam vardır; ikincisi ise insanın kendisine emredileni her zaman yapmak zorunda olmasına açık bir karşı çıkıştır –

ne kadar devrimci olurlarsa olsunlar, tüm bunlar geçmişe indirgemeden başka bir şey değildir

Ve eğer bir kez yok edilirse, bir daha geri gelmeyecektir.
Tabii bu insan bir androide dönüştürülürse, yine geri gelmeyecek ve tekrar bir insana dönüşmeyecektir. Yani büyük ihtimalle tekrar insan olmayacaktır

ürettiğimiz mekanik yapılarla her geçen ay gitgide, adım adım, daha da kaynaşıyoruz ve bu kaynaşma bir yazar elektrikli daktilosunun fişi çekildiği için yazmayı bırakana dek sürecek; çünkü birileri yazarın da fişini çekmiş olacak. Oysa günümüzde fişlerini çekmenin imkânsız olduğu çocuklar da var; çünkü onlar harici güç kaynaklarına elektrik kablolarıyla bağlı değiller. Kalpleri özel, içsel bir anlamla çarpıyor

Ve yine umalım ki, on yedi yaşını geçmiş, hatta üzücü de olsa, menopozu atlatmış ve fahişelikle geçinen çok yaşlı Singer marka bir dikiş makinesi olsun.
Bazı öykü ve romanlarımda androidlerden, robotlardan veya simulakralardan (isim önemli değil) bahsetmişimdir; burada söylenmek istenen yapay yapıların insan kılığına girmiş olmalarıdır. Genellikle de kötücül düşüncelerle. Sanırım böyle bir yapının

Çevremiz hem özel hem de en temel düzeyde bizi andıran yöntemlerle gerçek manada canlanıyor ya da en azından yarı canlı bir hale geliyor.