Bir Değirmendir Bu Dünya

Nasıl istersiniz insanlardan düşüncelerinin, duygularının aynı olmasını, aynı kişileri sevmesini ve onlara uymasını? Nasıl, kimin adına ve niçin? Böyle sorular atılabilir mi ortaya?

dergisini çıkardı (1 sayı)

Mümkün müdür labirentte ne kadar rezil olursak olalım, bakışımız bulanıklaşmış olsun, basiretimiz kapanmasın..

. Bu nedenle mü’min, her an bir yol ayrımındadır, doğru ile yanlış, son nefese kadar sürecek bir sınamanın araçları olarak, her an adımının altında olacaktır.

Ve Beyaz Saray’ın ve Kremlin’in bahçesindeki zafer kütüğüne bir çivi daha çakılacak.

Susmakla konuşmak arasında nasıl ince çizgiler hassasiyetler var. Bakarsın konuşmak şeytandan, bakarsın susmak.

Ey gönlüm, ben bunların tümünü sana söyledim.

Ama dil yine eksik etti. Başkaları kendilerine bilip, seni arif belledi.

Hadis-i şeriflerinde Efendimiz münakaşayı menetti. Haksıza susmasını emretti. Sevap kazanır, dedi. Haklı olsa bile susmasını, münakaşaya son veren olmasını emretti. Sevabının iki kat olacağını söyledi.

Gözünüz yukarıda olmasın. Sonra haset eder, kıskanır, nankörlük edersiniz. Aşağıya bakın da halinize şükür edenlerden olun.” (Hadis, Mealen)

Bir günlük yakıt yokluğu, aspirin yerine gripin tavsiyesi, kürk mantodaki tüy dökümü, barbut masasındaki tatsız şakalar, pokerde ters dönen şanslar, hipodromdaki müşterek-bahis hileleri, çocuklarımızın on yerine dokuz alışları, süte su katılması, çorbadaki tuz eksikliği...

Say sayabildiğin kadar. Evet, tüm bunlar bizi, hepimizi, bütün bencilleri zıvanadan çıkarmakta, asıl şirazemizi bozmakta, yataklara düşürmekte, asabi tansiyon illetine giriftâr etmekte... Etrafımız için, sıhhatimiz için zehir-zemberek olmaktayız.

Bu kadar basit meseleler için bile, bu hassasiyyet neden? Neden kendimizin dışındaki dev hadiselerin farkında bile değiliz? Yahut, şuurlu Müslüman’ın fark etmeğe mecbur olduğu hassasiyyet içerisine giremiyoruz? Kör olası bencillik burada da hükmünü icra etmekte, herkes yine kendini ve sadece kendini görmektedir.

kendi sofralarımızı düşünüyoruz. Aradığımız ilaçlar kendi hastalıklarımızın ilaçları. Kar ve su, sanki bu uğursuz zemheride sadece bizim ayakkabılarımızdan içeri sızmakta... Genç dullar, üç günlük yetim yavrular sanki sadece bizim ailelerimizde...