Een archeologe wordt gebeld terwijl zij in het buitenland aan een groep studenten lesgeeft: haar vader ligt in het ziekenhuis. Ze reist zo spoedig mogelijk terug naar Nederland, waar ze haar intrek neemt in het huis van Op een dag vindt de oude Aliide Truu een uitgeputte jonge vrouw voor haar huis in Estland. Ze heet Zara en hoewel Aliide haar niet vertrouwt, laat ze haar binnen en verzorgt haar. Wat Zara niet durft te vertellen is dat ze de kleindochter van Aliides zus Ingel is, die tijdens de Tweede Wereldoorlog naar Vladivostok werd gedeporteerd. In de oorlogsjaren was de jonge Aliide heimelijk verliefd op Hans, de echtgenoot van Ingel. Toen de Sovjet-Unie Estland bezette, moest de nationalistische Hans onderduiken, en Ingel en haar dochter werden gedeporteerd naar Siberië. Aliide deed niets om haar zus te helpen. Ze bleef in het geheim voor haar geliefde Hans zorgen in de hoop samen op een dag naar Tallinn te kunnen vluchten. Als de jonge Zara het huis van Aliide opzoekt neemt het verhaal een nieuwe gruwelijke wending. Oksanen schrijft met veel gevoel voor detail en haar taalgebruik is uiterst virtuoos. De roman is gebaseerd op een ware gebeurtenis. vader en haar overleden moeder. Daar wordt ze overspoeld door herinneringen aan haar jeugd in het dorp – ontroerende en vrolijke herinneringen aan haar ouders en grootouders en aan de geborgenheid van de buurt, maar ook door gedachten aan de minder prettige aspecten van het dorpsleven in de jaren vijftig.
