Teoretyczne i praktyczne kłopoty z wartościami i wartościowaniem

Dla mnie wolność ma smak życia ludzkiego, mianowicie słodko-gorzko-kwaśny

Hannah Arendt, nawiązując do Monteskiusza, pisze, że „wolność filozoficzna, wolność woli, odnosi się do ludzi jako samotnych jednostek, niezależnie od społeczności politycznych, w jakich żyją”

W naszych czasach przedmiotem dyskusji jest przede wszystkim problematyka wolności politycznych i społecznych, ale refleksja filozoficzno-etyczna, dotycząca wolności w znaczeniu filozoficznym, nie przestała być aktualna, o czym świadczyć może znaczna popularność filozofii egzystencjalnej i personalistycznej w drugiej połowie XX wieku.

o dylematach etycznych polityków, ponieważ moralne skutki ich zachowań i decyzji są ogromne, a wybory, których muszą dokonywać – trudne nie tylko z pragmatycznych, ale i etycznych względów

Nie ulega wątpliwości, że starość jest jednym z najtrudniejszych okresów w życiu ludzkim. O tym, że kraje cywilizowane nie stały się krajami dla starych ludzi, decydują nie tylko czynniki ekonomiczne (niższe dochody emerytów) i zdrowotne związane z brakiem zadowalającej opieki medycznej.

Simone de Beauvoir w roku 1970 napisała książkę „Starość” (liczącą prawie sześćset pięćdziesiąt stron), w której przedstawia smutny, a nawet dramatyczny obraz życia starych ludzi we współczesnym społeczeństwie.

Teoretyczne kłopoty ze szczęściem, wolnością i tożsamością narodową są podobne, chodzi bowiem o trafne określenia tych wartości.

że problematyka wolności i tożsamości narodowej była i jest przedmiotem szczególnego zainteresowania moich rodaków, a w naszych czasach stała się ważna i aktualna właściwie dla wszystkich

Tożsamość narodowa traktowana jest przeze mnie jako wartość, ponieważ zaspokaja ona ważne potrzeby człowieka, a mianowicie: potrzebę p r z y n a l e ż n o ś c i do jakiejś trwałej wspólnoty (przynależność taka pozwala minimalizować poczucie samotności), potrzebę s z a c u n k u i u z n a n i a (którą szacowna wspólnota, jaką jest naród, pozwala zaspokajać) oraz potrzebę o r i e n t a c j i a k s j o l o g i c z n e j (trwała wspólnota dostarcza bowiem pewnych podstawowych wskazówek, jak żyć).