‘Ik ben geboren op het erf van het verbond en mijn moeder zei dat dit een voorrecht was. Dat wilde ik graag geloven. Stel je voor, dat ik niet geboren was op het erf van het verbond. Dan was ik opgegroeid in de wereld, zonder God of gebod. Dan had ik nooit geweten dat ik een nieuw hart nodig had. Ik moest er niet aan denken.’
In Refomeisje kruipt Annemarie in de huid van het meisje dat ze was. Met een mengeling van verwondering en dankbaarheid kijkt ze terug naar de kerk en de omgeving waarin zij tot geloof kwam.
Een persoonlijk relaas, kwetsbaar, spiegelend en liefdevol.
De beschrijving van de refocultuur is herkenbaar voor ‘insiders’, maar ook boeiend voor mensen die niet in deze cultuur zijn opgegroeid. Refomeisje is een boek dat tot nadenken stemt en gespreksstof oplevert.
