In 'De drie steden: Lourdes' verkennt Émile Zola het thema van religieuze devotie en humanitaire strijd tegen de achtergrond van de pelgrimage naar Lourdes, waar duizenden gelovigen samenkomen in de hoop op genezing. Zola's literaire stijl kenmerkt zich door een naturalistische benadering, waarbij de personages gedetailleerd worden neergezet met hun verlangens, twijfels en de invloed van sociale omstandigheden. De roman vormt een kritiek op de maatschappelijke omgang met religie en de rol van geloof in een moderne wereld, en staat in de bredere context van Zola's 'Les Rougon-Macquart', waarin hij de invloed van erfelijkheid en omgeving op het individu onderzoekt. Émile Zola (1840–1902) was een Franse schrijver en de grondlegger van het naturalisme, dat een objectieve en wetenschappelijke benadering van literatuur bevorderde. Zijn ervaringen met sociale ongelijkheid, armoede en het menselijk lijden hebben hem diep beïnvloed en vormden een belangrijke basis voor zijn werk. Zola's betrokkenheid bij de Dreyfus-affaire getuigt van zijn onverschrokken streven naar gerechtigheid en waarheid, wat ook sterk naar voren komt in 'De drie steden: Lourdes'. Dit boek is een aanrader voor lezers die geïnteresseerd zijn in de complexe relatie tussen religie en samenleving, en voor diegenen die de diepte van menselijke emoties en de impact van collectieve geloven willen begrijpen. Zola's scherpe observaties bieden niet alleen inzicht in de menselijke psyche, maar ook in de sociale dynamieken van zijn tijd, waardoor 'De drie steden: Lourdes' een tijdloos werk blijft.
