Van de ene op de andere dag wordt de achtendertigjarige Olga door haar man verlaten voor een jongere vrouw. Met haar twee kleine kinderen blijft ze achter in het appartement waar ze zich jarenlang gelukkig waande. Als ze de deur van dat appartement niet meer van het slot krijgt, stort ze volledig in. Het dwingt haar tot een pijnlijk zelfonderzoek. Tot haar ontzetting begint ze in te zien dat ook zij, een moderne zelfstandige vrouw, haar identiteit grotendeels heeft ontleend aan haar man. Wanhopig zoekt ze naar een manier om haar leven weer op te pakken.
Scherp en genadeloos beschrijft Elena Ferrante Olga’s gevoelens: het ongeloof, de wanhoop, het vluchtgedrag, de eenzaamheid, het besef van haar afgeslotenheid. Maar ook de kracht waarmee ze zich voorzichtig herneemt.
