Оралхан Бокей. Аспирант кыздын тракторшы жігіті

Бір-бірімізді тек өлген соң ғана жақсы көріп, батыл мақтай аламыз.

Мен өзім бұл өмірге жылап келгем,

Айқайлап, несібемді сұрап келгем.

Арманның асау аты меңкіп жықса,

Кінәлап өз басымды жылап кетем.

Сағынам кейбір кезде мұң шіркінді,

Ыстық деп кім ойлаған бұл шіркінді,

Бастауы бақытымның болармысың,

Апырым-ау, көзге неге жас іркілді.

Жас керек бойдың cepгіп өсеріне,

Жас керек қайғы деген есеріңе,

Жас тілейді қуаныш сынды құрбымдағы,

Дес бермей ойсыз күлкі өсегіне.

Қателікті мойындататын адам емес, уақыт екен.

Мен өзім бұл өмірге жылап келгем,

Айқайлап, несібемді сұрап келгем.

Арманның асау аты меңкіп жықса,

Кінәлап өз басымды жылап кетем.

Сағынам кейбір кезде мұң шіркінді,

Ыстық деп кім ойлаған бұл шіркінді,

Бастауы бақытымның болармысың,

Апырым-ау, көзге неге жас іркілді.

Жас керек бойдың cepгіп өсеріне,

Жас керек қайғы деген есеріңе,

Жас тілейді қуаныш сынды құрбымдағы,

Дес бермей ойсыз күлкі өсегіне.

Қалқашым-ау,

Бейбіт күнде шайнасаң тас та жақсы,

Бейбіт күнде жыласаң жас та жақсы.

Менің түсіме ақ шағыл шыңға «ДТ-54» тракторымен өрлеп бара жатқан Есен кірді...

Адамның сыры алтын сандық екен-ау, сол сандықтың кілтін таба алмаймыз, таба алсақ та, ауыстырып, бірінікін екіншіге беріп қоя береміз. Сосын шатасамыз, мәңгі адасамыз. Тағдыр осы қылығымыз үшін миығынан күліп мазақтайды, талқысына салып, тәубаға келтіреді.

Біз тым-тым тоқ көңіл, мамыражаймыз. Арамызда қаншама көп жақсы адамдар жүр. Қайтейік, байқай бермейміз, тіпті біле тұра менсінбей қоямыз. Бір-бірімізді тек өлген соң ғана жақсы көріп, батыл мақтай аламыз.

Қателікті мойындататын адам емес, уақыт екен.

әлденені сағынасың, сарыла күтесің; бәрі бар, бәрі жетеді, бірақ бір нәрсе жетпейтіндей; ол не? Өмір бақи білмейсіз

Мұң бізді ессіз күлкіден арылтады, тәубамызды есімізге түсіреді. Ағат іс, ақымақ жүрістен сақтандырады. Мен бұрын мұңның осыншалық құдіреті бар-ау деп ойлаған емеспін.