Arkadaş

“Bir sır içinde saklı kaldığı sürece, senin kölendir. Ama onu başkasına söylediğin anda, sen onun kölesi olursun.”

Ah, bu mel’un dünyada her şeyi mükemmel değildir ama, hissetmek, dengeyi altüst edinceye kadar hissetmek iyi şeydir!

Sükunetli olmak... Sonsuza dek kanayan yaralarımıza en iyi merhem olarak çağırmalıyız sükuneti... Yalnızca o açık seçik ve ışıklı kayıtsızlığıyla, Yaradan’ın karmaşık yapıtını, onun gizli yanlarını gösterebilir ve acımasızlığını azaltabilir.

—Evren’in en yüce amacı olan— kendi varlığına ya da yokluğuna bakan, bizi büyük bir soğukkanlılıkla kırıp geçiren yaşamın ta kendisidir.

Ve bu tamir kabul etmez felâket, dünyanın her yanında, gece gündüz her dakika tekrarlanıp duruyor: biz dinlenirken, uyurken, gezerken, şarkı söylerken veya ağlarken. Şaşmaz bir şekilde kader yerine gelmektedir, ve yeryüzünde insanlar yaşadıkça bu böyle devam edecektir. Çünkü asıl illet hayatın kendisidir. Ona karşı elimizden bir şey gelmez. Büyüyen ve fırtınanın parçaladığı ağaca karşı elden ne gelir? Lâzım olan nedir?

mutlulukla mutsuzluk hiçbir zaman bir arada bulunmaz.

— Acılı yıkımlara uğrayan sadece sanat değildir. Biz şu masaya oturduğumuzdan bu yana, yeryüzünde yüzlerce insanoğlu öldü, bazıları doğal olarak, bazılarıysa denizlerde boğuldu, fabrikalarda ezildi, madenler altında kaldı, kin ya da kıskançlıkla bıçaklandı ya da umutsuzluktan canına kıydı Bu ölümlerden sanatın kaybından çok daha tamir kabul etmez olan bu kayıplara hangi babanın, ananın, karının, evlâdın, nişanlının, dostun ağladığını biliyor musunuz?

“Hani bazen düşünüyorum da Tanrı insanı, sırf hayvanların ne kadar dürüst ve nazik olduklarını ispat etmek için yeryüzüne getirmiş olmalı diyorum.”

Şunu bilin ki, sanattan herkes aynı şekilde zevk almaz. Onu, yemeği hazmetmek için bir likör gibi içenler vardır...

Bakın, dedi ressam, insan okurken, mutlu değilse bile en azından hoşnut olması, yani temel şeylere sahip bulunması gerekir... Canına yandığımın! İnsanın karnı açken de kitap okuyabileceğini söylemeyeceksinizdir bana!

yeryüzünde, dostluğumu seven bir tek kişinin bulunması yeterli benim için; bana göre o, bütün insanlık demektir. Onu bulabilmek için, dünyayı altüst ederim, hiç rastlayamasam bile varlığına inanırım, inanacağım!