bookmate game
be
Free
Кузьма Чорны

Хвоі гавораць

  • Тамара Микулякhas quoted5 years ago
    Нядаўна яна вазіла гной і была адзета яшчэ горш, але ж усё роўна я не хачу быць такім каля яе».
  • Тамара Микулякhas quoted5 years ago
    Дося зусім маладзенькая, і яна, скажам, не можа разбірацца ў сваіх пачуццях і ў людзях. Але і няўжо сам дзядзька Язэп адстаўляе мяне на другарадны план, і няўжо толькі затым, што той студэнт
  • Тамара Микулякhas quoted5 years ago
    Язэпа. Цяпер ён не так нудзіць, больш можа гаварыць аб Міхале - прывыкае патроху, што памёр ён.
  • Тамара Микулякhas quoted5 years ago
    Тамаш Арлоўскі - барадаты і моцны стары, з другога канца вуліцы.
  • Тамара Микулякhas quoted5 years ago
    дачку дзядзькі Язэпа - смуглявую маленькую Досю
  • Тамара Микулякhas quoted5 years ago
    Тады я лішні раз упэўніўся: чалавек можа быць гордым перажытымі пакутамі, у час жа гора, калі ён пачынае стагнаць перад другімі, ён тады - увасабленне мізэрнасці.
  • Тамара Микулякhas quoted5 years ago
    Дзядзька Язэп многа чаго перажыў цяжкага ў жыцці, многа бачыў такога, ад чаго жудаснасць можа ахапіць чалавека...
  • Катя Волковаhas quoted6 years ago
    Уткнуўшыся тварам у траву, як малое дзіцянё, плакаў дзядзька Язэп
  • Катя Волковаhas quoted6 years ago
    прытульную мясціну на дошках, каб спакойна было есці, сеў і пачаў паволі жаваць. Рэшту гарэлкі дапілі неяк раптоўна Варывончык з Міхалінчыкам і адразу сталі смешна-вясёлымі.
  • Катя Волковаhas quoted6 years ago
    «Што гэта ў яго? Няўжо гэта толькі затым, што Міхал сын яму, а Тамашыха чужая і любіла паласкаць косці другіх?»

    Я падумаў аб гэтай таўстой, грузнай, як хмара, жанчыне. Куды ні ідзе - усё жуе нешта, каго ні стрэне - правядзе зіркам мізэрнага абгавору...

    - Братка Міхал, - сказаў я ціха, - ёсць жа людзі, смерць якіх не выклікае думак змагацца з прыродай... Але ты памёр!
fb2epub
Drag & drop your files (not more than 5 at once)