лёкай яшчэ раз выйшаў да яе і торкнуў ёй у скурчаныя ад холаду пальцы нейкія бумажкі... - Ад пана!.. Яна нават не чула, як з яе акалелых пальцаў выпаў гасцінец роднага, доўгажаданага сына. Некалькі трохрублёвых прыліплі да макраватага тратуара...
Екатерина Фёдороваhas quoted7 years ago
як апынулася на шумным тратуары каля варот, яна сама не памятала..
Екатерина Фёдороваhas quoted7 years ago
Ён бразнуў дзвярамі і пайшоў у пакоі...
Екатерина Фёдороваhas quoted7 years ago
, старушка! Я цябе... не знаю...
Екатерина Фёдороваhas quoted7 years ago
Чаму вы пускаеце ў пакой розных жабрачак шалёных?!
Екатерина Фёдороваhas quoted7 years ago
Лаўручок мой! Сынок! - як непрытомная, кінулася да яго Тэкля
Екатерина Фёдороваhas quoted7 years ago
Я да сына свайго іду, да Лаўрука!
Екатерина Фёдороваhas quoted7 years ago
Стукалася, стукалася яна ў дзверы, пакуль нехта адчыніў, высунуўся напалову, паглядзеў на яе і крыкнуў: - Ідзі, ідзі
Екатерина Фёдороваhas quoted7 years ago
Тэкля ідзе ды ідзе... Млеюць старыя ногі
Екатерина Фёдороваhas quoted7 years ago
Цыпрук гаварыў... Як гэта ён мяне не прыме? Я ж - яго матка!.. Я ж яго гадавала і карміла... Ён жа - уся пацеха мая.