İsa'ya Göre İncil

Bu olaylar Tammuz ayı ile Av ayı arasında, bağ bozumu zamanı koyu yeşil yapraklar içinde ilk olgun incirler belirirken cereyan etti.

İsa yavaş yavaş ölüyor, canı çekiliyor, çekiliyor, çekiliyor, derken gök kubbe bir anda, bir uçtan diğer uca yarılıveriyor ve Tanrı, kayıkta büründüğü kılıkla beliriyor, sözleri yeryüzünde yankılanıyor, Bu benim sevgili oğlumdur, ondan hoşnudum. İsa kandırıldığını anlıyor, kurban edilen kuzu gibi kandırıldığını, hayatının ta baştan beri ölüm için tasarlandığını. Yanı başından akıp tüm yer küreye taşacak olan kan nehrini ve sonsuz acıyı hatırlıyor ve Tanrı’nın gülümseyen yüzünü gösterdiği açık göğe bakıyor ve haykırıyor, Ey insanoğlu, affet O’nu, çünkü ne yaptığını bilmiyor.

Bütün canlılar bir gün ölümü tadacaktır, dedi Petrus, Her insan ölür. Gelecekte birçokları Tanrı yüzünden ve onun iradesiyle ölecek

Fikirler arasındaki bağı çoğu zaman görmesek de, her fikir bir diğerine bağlıdır ve bir fikirden diğerine, köprüyle nehrin karşı kıyısına geçer gibi geçeriz. Köprüde ilerlerken nereye gittiğimize bakmaz, varlığının bile farkında olmadığımız nehrin üzerinde yürürüz.

Oğlum, koşullar ihtiyaçları doğurur, ama yeterince kuvvetliyse ihtiyaç da koşulları doğurabilir

Anam, düşünce gölge gibidir, kendi başına iyi yahut kötü değildir, iyi mi kötü mü olduğunu yapıp ettiklerin belirler.

Rabbin melekleri dur durak bilmeksizin Rabbi överler, insanlar ise bunu yalnızca zora düştüklerinde ve dini kutlamalar sırasında yapar.

bu dünyadaki hiçbir şey bana ait değil. Çünkü, her şey Rabbindir,

Ey Tanrım, ne zaman insanoğlunun karşısına çıkıp kendi hatalarını itiraf edeceksin.

Tecrübeyle sabit olduğu gibi, oturup düşünmeye pek vakit ayırmayanlar için bile, çözüm bulmanın en iyi yolu düşünceleri doğru zaman gelinceye kadar serbest bırakmaktır, doğru zaman gelince kişi çözüm yolunu karşısında bulur, avının üzerine aniden atlayan bir kaplan gibi olur.