In 1876 verbleef Marcellus Emants geruime tijd in Monaco, waar toen net het Casino Monte Carlo geopend was. Twee jaar later publiceerde Emants “Monaco”, zijn debuut in de literatuur. Het gaat om een bundel met 3 onderling verbonden novellen. Uit alles blijkt dat Emants zich niet had laten verblinden door de glamour van het Monte Carlo. Zijn hoofdpersonen zijn soms straatarm, dan weer wandelen ze met een vermogen het casino in — maar het einde is altijd hetzelfde. Emants beschrijft hen als gemankeerde helden, mensen die hun talenten verkeerd aanwenden. Met geraffineerd psychologisch inzicht beschrijft hij zijn antihelden als zwakkelingen op zoek naar macht, naar de kortste weg naar het succes. Ironie van de geschiedenis: dit boek over het verliezen van geld was ook het boek waarmee Emants het minste geld verdiende. Toch was het een veelbelovend begin van een indrukwekkende literaire carrière.
Marcellus Emants (1848–1923) was een Nederlandse schrijver. Zijn bekendste roman, “Een nagelaten bekentenis”, is sinds verschijning in 1894 doorlopend in druk geweest en werd in alle grote Europese talen vertaald. Hij kon het goed vinden met de Tachtigers, maar maakte bezwaar tegen hun bloemrijke stijl van schrijven: zelf hield hij het liever sober en realistisch. Hij was een naturalist, met veel oog voor sprekende details en de donkere kanten van het leven.
