Өлеңдер жинағы

Балдан тәтті екен ғой, кейін көрсек,
Байқаусызда басыңнан өткен өмір.
Өткен өмір, өткен ай, өткен апта —
Өте берер, жалынсаң, тоқтамақ па?

Бәрі өткінші. Өшеді асыл шам да...

Неге жұмбақ боласың осынша онда?

Жұрттың бәрі біледі

Мен дегенде

Сенде сабыр жоқтығын, жасырсаң да.

Жүрегіңді

Үздігіп мені аңсаған,

Тыңдамауға қалайша келер шамаң,

Аппақ таңда шашырап шыққан күнмен

Бірге келген махаббат мен ем саған!..

Сен сүйесің

Сүйесің жанып іштен,

Еркіңді алып сол сезім тағы күшпен,

Елемеген боп тұрып, іштей бағып,

Көзің толы қарайсың сағынышпен.

Кеш түседі, ақылдым, күн ауса анық,

Бірте-бірте сонан соң тынар сауық...

Сезімдердің таңы ғой сүю деген,

Таңғы арайға бола ма бұғау салып?

Менің жүзім сен үшін таң сәулелі,

Жұбанышың — еске алып, аңсау мені.

Сөйте тұра бағаңды арттырсам деп,

Құбыласың...

Қайтесің сонша әурені?!

«Бөленетін кезің ғой қуанышқа,

Heгe сенің тұрмайды ол гүл өңінде!?»

Дедің бірде.

Үміт те,

Сұраныс та,

Махаббат та,

Шаттық та —

Жүрегімде.

«Таспен ұрса, таспен ұр, тұрасың ба,

Кешіру неге керек бұл өмірде?»—

Дедің бірде.

Ал менің,

расында,

Ашуым да,

Кегім де —

Жүрегімде.

«Көмектескем табысың тапшы күні,

Ұмытып кеттің»,— дедің күле бірде.

Адамдардың

мейірімі,

жақсылығы —

жүрегімде.

Бәрі де жүрегімде.

Толқын кетіп толқынның жалғасында,
Қара теңіз тулайды арнасында.
Арбасуда ақ көбік көк көбікпен,
Өмір, күрес, арпалыс — мәңгі осында.

Кетеді бірі ауыртып жүрегіңді.
Қаншама дамыды әлем,
Бірақ тағы,
Жамандар азаймаған сияқты әлі.
Тұрсаң да күн қасында,
Күншілдердің
Жетеді елемеуге ұяттары.
Қуантпай жолдастың да шаттығы түк,
Біреу жүр өзі өсетін сәтті күтіп.
Жал бітсе,
Бір сәтте адам, кетпесе екен
Жақсылық жасағанды қатты ұмытып.
Біткенің
Күнің түссе бүгін соған,
Қайтармас бергеніңнің бірін саған.
...Шіркін-ай,

Жер беті күрделі ғой осы күнде,
Біреудің жау болады досы бірде.
Біреудің жан жүрегі айқара ашық,
Біреудің аша алмайсың есігін де.
Біреуі адал болса баладайын,
Соны да пайда көрер бар ағайын.
Кем болсаң, келеке етіп, артық болсаң,
Артыңнан жаба салар жала дайын.
Жоқ емес ақылдылар тілегі үлгі,
Солардың қадірін кім біле білді?
Үйіңде отырсаң да,
Бір сөз айтып

Өзім, өзім дей бергенше,
Өзгенің жанына да үңілсе адам!

Пәк сәбилер.
Қарасаң қылығына,
Бір тазарып қалатын секілдісің!
Қол ұстасқан неше дос, неше құрбы,
Білмейді әзір арыз бен өсегіңді...
Тіршіліктің таңы — олар!
Сәбилерсіз
Дәл осылай сүймес ем осы өмірді!