Bir akıl, başka bir akılla birleşirse, kötü iş işlemeye, kötü söz söylemeye engel olur. Fakat nefs, başka bir nefsle dost olursa, cüz’î akıl işsiz güçsüz kalır, bir işe yaramaz. Akıl, bir başka akılla birleşince güçlenir, nûru artar, yolunu iyi görür. Fakat nefs, bir başka nefsle dost olmaktan hoşlanır, sevinir, gülerse karanlık çoğalır, hakîkat yolu görünmez olur.
(II, 20-21, 26-27)