Satranç

dünyada hiçbir şeyin insan ruhuna hiçlik kadar baskı kuramayacağını herkes bilir.

Ne kadar soyut olurlarsa olsunlar düşüncelerimizin de bir dayanak noktası olması gerekir, yoksa kendi etraflarında amaçsızca dönmeye başlarlar; onlar da boşluğa gelemezler.

Bize bir şey yapmadılar, tam bir boşluğun içine yerleştirdiler bizi, dünyada hiçbir şeyin insan ruhuna hiçlik kadar baskı kuramayacağını herkes bilir.

Rembrandt, Beethoven, Dante veya Napoleon gibi adamlar hakkında en ufak bir fikre sahip olmayan birinin, kendisini “büyük adam” olarak görmesi o kadar kolaydır ki.

Rio’ya kadarki on iki günlük yolculuğumda yakından inceleme arzumu gizlemedim

kadar sınırlandırırsa, sonsuzluğa aksi şekilde daha yakın olur.

çünkü bir insan aklını ne ka

ihnimizin ruhumuza yük olan ve beynimizi kemiren şeyleri otomatik olarak yok eden gizli bir gücü va

Yeryüzünde beni sorgulamadan, bana işkence etmeden konuşan biri var mıydı gerçekten de?

benim gibi hiçliğin kölesi olmuş birinin zamandan başka neyi vardı ki, kimin sabır ve hırsı bu kadar fazlaydı?