In 1824 arriveren de eerste ‘weezen, vondelingen en verlaten kinderen’ in de kinderkolonie Veenhuizen. Hier moeten ’s lands meest kansarme kinderen worden opgevoed tot nijvere landarbeiders.
Het ‘landbouwend weeshuis’ is een initiatief van Johannes van den Bosch en de Maatschappij van Weldadigheid. Met veldwerk en fabrieksarbeid zullen de kinderen hun onderhoud en onderwijs bekostigen. Een waterdicht plan – althans, in theorie. De werkelijkheid pakt anders uit: gemeenten zijn er niet happig op hun wezen naar Veenhuizen te sturen; armoede, ziekte en sterfte grijpen om zich heen en de kosten rijzen de pan uit. In 1859 wordt het kindergesticht overgenomen door het rijk en uiteindelijk omgevormd tot de beruchte strafinrichting.
In De kinderkolonie beschrijft Wil Schackmann de lotgevallen van de wezen, hun opzieners en de bestuurders met mededogen en humor. Op basis van uitgebreid onderzoek in het rijke Kolonie-archief wekt hij de geschiedenis tot leven.
