14 november 2015. In de ochtend na de aanslagen van Parijs wil de journaliste Caren voor een reportage van Londen naar de Franse hoofdstad vliegen. Maar de luchthaven
Heathrow lijkt op een vesting, nadat een anonieme
beller gedreigd heeft een vliegtuig op te blazen.
Informatie blijft uit en het wachten begint. Opnieuw
heeft Caren het gevoel vast te zitten. Niets lijkt op de
juiste plek terecht te komen, ook niet privé. Niet met haar vriend Ben, die zijn Adele niet los kan laten en ook
niet met de door haar bewonderde Franse fotojournalist
Julien. Hij is al dagen in Parijs en onbereikbaar.
Afleiding van haar onrust biedt een oudere man, die te midden van al dat lawaai in terminal twee in een boek
van Wittgenstein zit te lezen. Caren raakt met hem in gesprek. Maar Wittgenstein (zo noemt ze de man) blijkt
een scepticus die de journalistiek niet bijzonder hoog
heeft zitten. 'Waar haal je je verhalen vandaan?', vraagt
hij. 'Alles is toch al vele malen verteld!' En zij, slimme
journaliste, spint Wittgensteins draad verder. 'Ik zoek
het niet-vertelde verhaal over een gebeurtenis die wij
niet in ons leven willen toelaten.'
Juist op dat moment is een geweldige explosie te horen
en krijgt Caren — zonder dat zij het weet — haar 'niet-vertelde
verhaal'. Ook heeft het geweld van de ontploffing
op het eerste gezicht een sterker effect dan ieder verhaal.
