Daleko na północy Szwecji, na morzu, znajduje się wysoka skała z czerwonego granitu. Wyglądem przypomina wyspę, a dzięki temu, że jest wydrążona, stanowi doskonały port dla żeglarzy. Porastają ją nieliczne powyginane stare sosny, a u samego szczytu wisi wieniec ogromnych czerwonych głazów zrośniętych z drzewami. Zdaje się, że głazy i drzewa nawzajem się podtrzymują. Życie mija im na filozoficznych pogawędkach i obserwacji portu i morza. I tylko jeden z głazów zdaje się coraz bardziej nieszczęśliwy. Z dnia na dzień popada w głęboką melancholię. Jest stary i traci siły. Przy kolejnej burzy wiatr zrywa połączenie z drzewem i kamień spada na głęboką wodę…
Jerzy Bandrowski (1883–1940) — polski pisarz, dziennikarz, tłumacz języka angielskiego. Absolwent filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim i slawistyki w Pradze. Zadebiutował nowelami w warszawskim „Kurierze Porannym". Współpracował z „Kurierem Świątecznym", lwowskim „Słowem Polskim" i „Kurierem Poznańskim". Był autorem powieści obyczajowych, sensacyjnych oraz książek dla dzieci. W 1951 roku jego utwory znalazły się na liście pozycji objętych cenzurą i wycofano je z polskich bibliotek. Prywatnie był bratem pisarza Juliusza Kadena Bandrowskiego.
